در این مطلب به بررسی دو اصطلاح «ایمپاستو» و «پاستیش» می‌پردازیم.
ایمپاستو (Impasto)
نقاشی‌های ایمپاستو همان نقاشی‌های معمولی هستند که در آن‌ها به جای محلول رقیق شده رنگ با روغن یا آب، از یک لایه نازک رنگ استفاده می‌شود. این لایه به حدی نازک است که شما می‌توانید سطح نقاشی را مشاهده کنید. اثر ضربه قلم مو و سرعت حرک آن به وضوح روی نقاشی مشخص است.
تکنیک نقاشی ایمپاستو به هنرمند کمک می‌کند احساساتی که در نقاشی معمولی به سختی قابل نمایش است، نقاشی کند. زبری سطح برای هنرمند به منزله نور اضافی است که به نقاشی تابیده است و لایه نازک رنگ ابزار مناسبی برای خلق بافت‌هایی مانند چین و چروک در لباس محسوب می‌شود. این تکنیک به اندازه رامبراند، تیتیان و ورمیر قدمت دارد و امروزه نیز به طور گسترده‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد.
تصویری که مشاهده می‌کنید نمای نزدیکی از یک نقاشی ایمپاستو است. لایه رنگ بسیار نازک است و سایه‌ای که زیر گل وبرگ‌ها دیده می‌شود، نقاشی نشده است بلکه سایه واقعی لایه رنگ روی بوم است. بنابراین تقریبا یک اثر هنری سه‌بعدی خلق شده است. این تکنیک مشابه تکنیک برجسته (relief) در مجسمه‌سازی است.
هر چه بیشتر در زمینه هنر عمیق می‌شوید و آگاهی کسب می‌کنید، بیشتر متوجه می‌شوید که در هنرهای مختلف هم‌پوشانی‌های زیادی وجود دارد و درک این مسئله نگاه شما را به آثار هنری تغییر می‌دهد.
استقبال یا پاستیش (Pastiche)
استقبال، تقلیدنمایی، چندسرچشمگی یا پاستیش (فرانسوی: Pastiche) در هنر به معنی تقلید آگاهانه و ستایش‌گرانه از سبک دیگر هنرمندان یا به کارگیری مؤلفه‌های آثارشان در یک اثر هنری است. پاستیش تقلیدی از یک اثر هنری است و حتی می‌تواند با استفاده از آثار چندین هنرمند رخ دهد (چندسرچشمگی). این سبک در هنرهای تجسمی، ادبیات، تئاتر و موسیقی وجود دارد.
نقاشی که مشاهده می‌کنید تقلیدی از تابلوی شام آخر اثر لئوناردوداوینچی است که توسط ویکتور بندروف (Victor Bonderoff) اجرا شده است. در این نقاشی تنها از چیدمانی مشابه نقاشی داوینچی استفاده شده است. اما آن را کپی نکرده است. در عوض با استفاده از همان چیدمان، هنرمند تلاش کرده پیام خود درباره بیتل‌ها با محوریت جان لنون در مرکز انتقال دهد.
⇩
〔دیدن منابع مطالب〕
مجله دانستنی‌های هنر
