به طور کل کارکتر و شخصیت طراحی (منظور سوژه نیست، منظور عمل و نتیجه کار است) از فرم و اشکال هندسی نشات می‌گیرد و نه مانند نقاشی از رنگ و لایه‌های رنگی. در هنرهای زیبا تعریف طراحی به خلق عناصر تصویری بر پایه خطوط اطلاق میگردد، و در ادامه می‌تواند با ایجاد تنالیته و سایه روشن یا ایجاد تضادهای نوری به ایجاد یک حجم سه بعدی منتج شود. نتیجه یک طراحی می‌تواند یک آبجکت بصری، یک مفهوم، یک احساس، یک تصویر کاملا رئالیستی یا حتی یک کار آبسترک باشد.
از نقطه نظر پایه و بیسیک، ایجاد خطوط در یک کاغذ در جهت یک هدف است: نشان دادن حضور یا ایجاد نوعی رد پا، این کار می‌تواند با تکه‌ای ذغال یا یک مداد گرافیت انجام شود.
در این مقاله ما به معرفی روشهای طراحی خطی، انواع خطوط کاربردی در طراحی و به طور کلی کاربرد خط در طراحی و معرفی انواع روشهای آن خواهیم پرداخت.
طراحی بدون نگاه کردن به کاغذ
ساختار سازی، دورگیری مدل و طراحی خطوط مدل بدون نگاه کردن به کاغذ: این کار باعث می‌شود که شما با دقت بسیار بیشتری مدل و صحنه طراحی را به زیر مطالعه بگیرید و در عین حال دقت مشاهده و رویت حاشیه‌ها و اشکال تشکیل دهنده مدل را ارتقاء می‌بخشد. در مورد دیگر این کار باعث تقویت و هماهنگی حرکات دست شما با حرکات خطوطی که در مدل وجود دارد خواهد شد. هدف از این نوع طراحی به هیچ عنوان خلق یک اثر رئال نیست بلکه تقویت هماهنگی میان دستها، چشمها، و ذهن می‌باشد.
طراحی بدون نگاه کردن به کاغذ می‌تواند یک شروع عالی برای تمرین هنرجویان سطوح ابتدایی باشد. طراحی خطوط آزاد که تنها کمی هم به مدل شباهت داشته باشد می‌تواند تاثیر بسزایی در از بین بردن ترس از طراحی داشته باشد و همچنین بعدها تسلط بیشتر را در مراحل پیشرفته‌تر طراحی به ارمغان خواهد آورد. هیچ اشکالی ندارد که این تمرین با کمی تفریح و خنده در کلاس آغاز شود و در ادامه یک اسکیس ساده با استفاده از دستان آزاد و تمرکز بر روی مدل که نتیجه آن یک طراحی کاملا آزاد و به دور از استرس خواهد بود.
طراحی حرکتی
اولین و یکی از مهمترین خصیصه‌های این نوع طراحی، سریع بودن آن است و در اکثر مواقع در زمانهای بسیار کوتاه انجام می‌گیرد، زمانهای 60،30،20 و 90 ثانیه با استفاده از خطوط سریع و رسا و قوی. طراحی حرکتی با تمرکز بر روی تناسبات کلی مدل و فرمهای ابتدایی آن و همچینین پرهیز از اجرای جزئیات به اجرا در می‌آید. این نوع طراحی برای آموختن حرکات و فرم مدل و عادت دادن دست به طراحی خطوط ایستا و قوی بسیار مفید است .
در کنار ارتقاء توانایی طراحی و افزایش سرعت تجزیه و تحلیل مدل همچنین باعث افزایش توانایی بصری و علامت گذاری در طراحی خواهد شد. طراحی حرکتی برای دستیابی به خطوط روان و تمیز بسیار مناسب می‌باشد. بعلاوه در این نوع از طراحی می‌توان به راحتی از انواع ذغال، مداد، جوهر و … استفاده کرد. بنابراین خود این موضوع نیز می‌تواند عاملی باشد در جهت ارتقاع توانایی‌های هنر جو در جهت استفاده و شناخت ابزارهای گوناگون برای خلق آثار هنری در آینده.
این سبک از طراحی معمولا بر روی صفحات بزرگ اجرا می‌شود، به همین دلیل هنرجو می‌تواند از بازو جهت طراحی استفاده کرده که خود این موضوع نیز کمک شایانی به تسلط بر روی تناسبات و روان‌تر شدن طراحی و هر چه زیبا‌تر شدن آن خواهد کرد.
مانند طراحی بدون نگاه به کاغذ طراحی حرکتی نیز ابزار مناسبی برای گرم کردن دست و شروع یک طراحی جدی می‌باشد.
وقتی که شما در فاز اول طراحی شروع به کنکاش و آنالیز مدل خود می‌نمایید، اجرای چند اسکیس سریع از نوع طراحی حرکتی می‌تواند مفید باشد. و پس از اتمام کار انتخاب تعدادی از بهترین آن‌ها و جهت مطالعات آینده می‌تواند مفید باشد.
طراحی بدون برداشتن دست از روی کار یا طراحی ادامه دار
این نوع از طراحی به اینگونه است که طراح از نقطه شروع طراحی تا پایان آن به هیچ عنوان ابزار طراحی را از کار جدا نمی نماید. این به این معنی است که خطوط علاوه بر دورگیری و به وجود آوردن شکل می‌بایست شامل خطوط داخلی نیز بشود، بنابراین ممکن است یک خط چند بار در راستای خطوط قبلی حرکت کرده و فرم مورد نظر را به وجود آورد. به منظور جلوگیری از تمایل به اصلاح و یا پاک کردن بعضی از خطوط توصیه می‌شود که برای این روش از طراحی از جوهر استفاده شود، زیرا زمانی که ذهن طراح به این نتیجه برسد که پاک کردن و اصلاح کردن ممکن نیست، به خلاقیت و دقت بیشتری دست پیدا خواهد کرد. این متد نیز همانند متدهای قبلی باعث هماهنگی بیشتر بین چشم، دست و ذهن خواهد شد. این متد برای طراحی فیگوراتیو مناسب است و توصیه می‌شود از کاغذ بزرگ و ارزان برای این کار استفاده شود.
طراحی به روش دورگیری
هدف از این نوع طراحی نشان دادن خطوط اطراف، فرم و حجم در یک اثر هنری است. در این سبک حرکات موضوع مورد نظر با ظرافت به نمایش گذاشته می‌شود، اما به مواردی مانند تونالیته، نور و … پرداخته نمی‌شود به طور کل می‌توان به جزییات پرداخت اما فقط با خط !
در این روش شروع به طراحی موضوع با صرف وقت و حوصله بیشتر نسبت به روشهای قبلی می‌نماییم. بنابراین توجه به جزییات و تناسبات در این متد از اهمیت بالایی برخوردار است، ذکر این نکته لازم است که توجه به جزییات به معنای توجه به سایه روشن و یا نورپردازی نیست زیرا تنها عنصر مورد نظر خط می‌باشد. این سبک از طراحی برای دست یافتن به دقت و تناسبات مناسب برای یک کار رئالیستی بسیار مفید می‌باشد. لازم به ذکر است که اساتید قدیمی برای رسیدن به یک تناسب ایده آل از این روش برای شروع کار خود استفاده میکرده اند. در ثانی به دلیل عدم وجود سایه روشن و رنگ به راحتی می‌توان به اشکالات تناسباتی اثر پی برده و در جهت رفع آن‌ها اقدام کرد. در عین حال با تمرین زیاد در این شیوه حتی می‌توان با خطوط به زیبایی عمق و پرسپکتیو را در یک اثر به نمایش گذاشت. لازم به ذکر است که این روش یک روش مناسب برای مبتدیان نیست و به منظور نتیجه بهتر توصیه می‌شود که هنرجو در ابتدا مطالب پایه‌ای‌تر نظیر آنچه در مدل‌های قبلی ذکر شد را به زیر مطالعه قرار بگیرد.
در پایان باید این نکته را یادآور شد که خط یکی از مهمترین عناصر در طراحی می‌باشد و نقش بسیار مهمی را در شروع و پایه گذاری و تناسبات یک طراحی قوی و آکادمیک ایفا می‌نماید.
⇩
〔دیدن منابع مطالب〕
مجله دانستنی‌های هنر
