بررسی سطح دیدگانی در عکاسی
یکی از مشخصه‌های اصلی خط این است که نه تنها می‌تواند فضا راتقسیم کند، بلکه می‌تواند سطحهای بسته‌ای را نیز شکل دهد. سطحی مشخص در هنگامی کامل است که خطی که آن را محدود می‌کند به نقطه اول خود باز گردد. اما ممکن است اتفاق بیافتد که خط پیش از این که شکلی هندسی را به صورت کامل رسم کند قطع شود یا این که مسیر آن در جریان راه تغییر یابد. اگر نقطه‌های پایان خطها به صورت مناسبی قرار گرفته باشند، چشم خود اجزایی را که برای محدود سطحای دیدگانی کم هستند کامل می‌سازد.
در عکس فلامینگوها ( عکس سمت راست) چشم به محکمی به وسیله خط افقی زمین نگاه داشته می‌شود.پاها سطحهای مثلثی بسیار واضحی را به وجود می‌آورند و خطهای خمیده گردنها نیز شکلهای دیدگانیی را می‌سازند.
شکهای دیدگانی عموما نباید نسبت به تصویر مجموعه عناصر خیلی کوچک باشند. اگر چنین باشند، عنصر ناپایداری را در تصویر وارد می‌سازند. راه حل مطلوب عبارت است از به دست آوردن سطح دیدگانی بسیار بزرگی که با سایر سطحهای کوچکتر تضاد برقرار می‌کند.
⇩
〔دیدن منابع مطالب〕
مجله دانستنی‌های هنر
