جوزپه آرچیمبولدو (به ایتالیایی: Giuseppe Arcimboldo) نقاش ایتالیایی (زادهٔ 1527 در میلان — درگذشتهٔ 1593 در میلان) بود که بیشتر برای آفرینش تک‌چهرههای ذهنی تماماً ساخته شده از ترکیب اشیایی مانند میوهها، سبزیجات، گل‌ها، جانوران و کتاب‌ها، شناخته می‌شود. نقاشی‌های او در سدهٔ 20 میلادی توسط سالوادور دالی و نقاشان سورئالیست دیگر ستوده شدند. آرچیمبولدو نقاشی از این اشیاء را به گونه‌ای روی بوم ترتیب می‌داد که کل مجموعه از اشیاء یک سوژه پرتره قابل تشخیص باشد.
جوزپه آرچیمبلدو، در 1527 میلادی در میلان ایتالیا به دنیا آمد و در سال 1593 از دنیا رفت و عمرش به نقاشی در کلیساها و تزئین کاخ‌ها گذشت، سالهای زندگی او از سالهای زندگی نقاشان مشهوری مثل میکل آنژ، رافائل و داوینچی چندان دور نیست. پدرش از نقاشان دولتی بود و باعث شد تا پسرش نیز خیلی زود وارد این حرفه شود. او آنقدر استعداد داشت که در سال 1549 وقتی 22 ساله بود، وظیفهٔ نقاشی بر شیشه‌های کلیسای مرکزی میلان به او سپرده شد. او نقاش بر دیوار را در سال 1556 تجربه کردو در سال 1562به عنوان نقاش دربار فردینانی اول برگزیده شد.
او عاشق کشیدن پرتره بود؛ اما پرتره‌های معمولی نمی‌کشید، کار او قرار دادن انواع و اقسام سبزیجات و میوهها و حیوانات کنار هم و درآوردن صورتهای انسانی از میان آن‌ها بود.
او صورت «فلورا» الههٔ گل را با ترکیبی از گلهای مختلف با کنار هم قرار دادن آن‌ها نقاشی کرده که این نقاشی به سال 1591 برمی‌گرددکه این اثر اکنون در یک مجموعهٔ خصوصی در پاریس است. او چهار فصل را بین نقاشیهایش دارد. به این صورت که هر فصل با زیبایی‌ها و میوه‌هایش در صورت 4 انسان گنجانده شده‌اند. تابلو‌ی زمین آرچیمبلدو که در سال 1570 روی چوب نقاشی شده؛ تصویر یک انسان است که اجزای صورتش را حیوانات تشکیل می‌دهند. نقاشی دیگر او روی چوب که در سال 1590 با رنگ روغن کشیده شدهاست؛ تلفیقی استاز تمامی میوهها، که با کنار هم قرار گرفتن صورت یگ انسان را ساخته‌اند، این اثر نصیب موزه‌ای در سوئد شد.
تابستان 2008 در موزهٔ لوکزامبورگ نمایشگاهی برپا شد که حدود 100 تا از تابلوهای این نقاش را در آن جمع کرده بودند.
