تخصص/مهارت:
هنرپیشه، کارگردان، فیلم‌نامه‌نویس، آهنگساز، نوازنده، نویسنده و شاعر
معرفی/ بیوگرافی:
خسرو سینایی (به انگلیسی: Khosrow Sinai) هنرمند ایرانی، متولد 29 دی 1319 در ساری و درگذشتهٔ 11 اَمرداد 1399 در تهران بود.
آثار او معمولاً بر پایه مستندهای اجتماعی استوار بودند. سینایی در سال 1387 موفق به دریافت نشان ویژه کشور لهستان از سوی رئیس‌جمهور این کشور شد. او این نشان را به خاطر ساخت فیلم مستند مرثیه گمشده دریافت کرد که روایت‌گر مهاجرت هزاران لهستانی به ایران در سال‌های 1941 و 1942 است.
آقای خسرو سینایی در 29 دی 1319 در ساری زاده شد. پدر او سید نصیر سینایی پزشک و اصالتاُ اهل اردستان و مادرش میمنت آهنین از خانواده‌ای تهرانی بود. خسرو سینایی پس از مهاجرت به تهران، در سال 1337 از دبیرستان البرز دیپلم گرفت. پس از آن به اتریش سفر کرد و از سال 1959 تا 1963 به تحصیل در رشتهٔ معماری در دانشکده فنی وین پرداخت. او همزمان به تحصیل آهنگسازی در دانشگاه موسیقی و هنرهای نمایشی وین پرداخت و پس از آن به تحصیل در رشتهٔ سینما مشغول شد و با دو درجهٔ ممتاز در کارگردانی و فیلمنامه‌نویسی در سال 1346 از دانشگاه موسیقی و هنرهای نمایشی وین فارغ‌التحصیل شد.
خسرو سینایی در سال 1342 مجموعه شعری را به نام تاول‌های لجن منتشر کرد. وی از سال 1337 تا 1346 شاگرد ویکتور وینکل باور، سرپرست بخش آکوردئون کنسرواتوار وین (دانشگاه موسیقی و هنرهای نمایشی وین) بود و در کنسرت‌های گوناگون به عنوان تکنواز و عضو هیئت ارکستر کنسرواتوار شرکت داشت.
خسرو سینایی در سال 1346 به ایران بازگشت و به مدت پنج سال در وزارت فرهنگ و هنر مشغول به کار شد. او همچنین از سال 1351 تا 1354 با سازمان رادیو تلویزیون ملی ایران همکاری کرد. خسرو سینایی از آن زمان تا سال 1371 به آموزش در رشته‌های کارگردانی، فیلمنامه‌نویسی، موسیقی فیلم، مستندسازی و … در دانشگاه و مراکز آموزشی و هنری پرداخت. نخستین فیلم سینمایی خسرو سینایی، زنده‌باد… ساخت سال 1358 است.
خسرو سینایی در طول زندگی هنری خود بیش از 120 فیلم کوتاه و بلند ساخت که افزون بر نویسندگی و کارگردانی، ساخت موسیقی و تدوین برخی از آثارش را نیز بر عهده داشته‌است.
سینایی داور بسیاری از جشنواره‌های ایرانی و بین‌المللی نیز بود.
زندگی شخصی
او به همراه دو همسر خود گیزلا وارگا سینایی و فرح اصولی زندگی می‌کرد که هر دو از نقاشان مطرح معاصر هستند. فرح اصولی در مصاحبه با مجله زنان این رابطه سه‌نفره را پیشنهاد گیزلا و اتفاقی مثبت در عرصه شخصی و هنری ارزیابی می‌کند. دختر ایشان یاسمین سینایی نیز جزو مجسمه‌سازان صاحب‌سبک است.
فیلمنامه‌ای بدون فیلم
خسرو سینایی در روزهای 28 و 29 دی 1380 در برنامه‌ای به نام «فیلمنامه‌ای بدون فیلم» در خانهٔ هنرمندان ایران به شعرخوانی و آکوردئون نوازی پرداخت. این برنامه به نفع فرهنگنامهٔ کودکان و نوجوانان و با همکاری خانهٔ هنرمندان برگزار شد.
خسرو سینایی که در اَمرداد 1399 به دلیل عفونت ریه و ابتلا به کروناویروس سندرم حاد تنفسی 2، در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان امیر اعلم تهران بستری شده بود، در 11 اَمرداد 1399 درگذشت. پیکر او 12 اَمرداد 1399 بدون برگزاری مراسم عمومی و تنها با حضور خانواده‌اش در قطعه هنرمندان بهشت زهرا در کنار مزار محمّدعلی کشاورز به خاک سپرده شد.
آثار هنری
فیلم سینمایی
جزیره رنگین (1393)
کویر خون (1385)
مثل یک قصه (1385)
عروس آتش (1378)
کوچه پاییز (1376)
در کوچه‌های عشق (1369)
یار در خانه (1366)
هیولای درون (1362)
زنده‌باد… (1358)
فیلم مستند
راویان تاریخ (1388)
گواهان تاریخ (1386)
فرش، اسب، ترکمن (1384)
گفتگو با سایه (1384)
آوازهای سکوت (1384)
طرح برنده (1383)
میان سایه و نور (1381)
عبور از نمی‌دانم (1381)
کوچه پائیز (مستند داستانی بلند 1375)
قصه کوتاهی چندهزار ساله (1372)
به کوه مهربان بیندیش (1372)
گیزلا (1372)
آخرین حلقه زنجیر (1370)
سرِ مرز (1370)
ابر شهر پیر (1364)
سفر به تاریخ (1364)
نقاشی مدرن ایران (1356)
زن دیروز، زن امروز (1356)
تهران امروز، تصاویر یک شهر (1356)
جناب دماوندی (1353)
حسین یاوری (1352)
مصور الملکی (1351)
مرثیه گمشده (1349–1362)
سردی آهن (1349)
پرستش (1349)
یک سرزمین، یک روز، یک راه (1348)
آن سوی هیاهو (1347–1348)
سال هنر ایران (1347)
آوائی که عتیقه می‌شود (1346)
برخی از فیلم‌های کوتاه
ماهیگیری (1345)
پسر، پدر و مادر (1349)
فعل مجهول (1349)
سرگردانی بچه‌ها میان فرامین خدا و رفتار ما (1351)
فرار (1353)
خط خوردگی (1356)
خانواده ایرانی (1356)
ده صحنه تا اخراج (1358)
پویانمایی و تجربی
شاید اگر… (عروسکی 1353)
دو راه حل یک مشکل (نقاشی متحرک 1352)
شرح حال (1347)
موسیقی
موسیقی فیلم
من ایران را دوست دارم
هیولای درون
یار در خانه
در کوچه‌های عشق
سفر به تاریخ
ابر شهر پیر
آخرین حلقه زنجیره
قصه کوتاهی چند هزار ساله
تهران امروز، تصاویر یک شهر
مرثیه گمشده
گیزلا
میان سایه و نور
آوازهای سکوت
عروس آتش
مثل یک قصه
نوار قصه
موسیقی نوار قصهٔ «سپیده می‌دمد» براساس 26 شعر از پروین دولت‌آبادی
نوشته‌ها
فیلمنامه صورتگران عصر خون، 1381
فیلمنامه سپیدجامه، 1382
فیلمنامه عروس آتش، 1383
تاول‌های لجن، 1342. ناشر: گالری هنر جدید. (مجموعه شعر)
ترانه شاپرک‌های سفید، 1391. ناشر: نشر امرود. (مجموعه شعر)
اتاق صورتی، 1394. ناشر: نشر امرود. (مجموعه شعر)
کتاب صوتی یادگاری (شعر و موسیقی) 1396
ترجمه‌ها:
جلوه‌های ویژه تصویری در سینما و تلویزیون. ترجمه از انگلیسی، 1367
سینمای بعد از کمونیسم (ترجمه مقالات انگلیسی. 1377)
فیلمسازان بزرگ جهان (انتخاب و ترجمه از متن انگلیسی 1388)
سیاحت و ماجراهای من در ایران. نوشته آرمین و مبری. ترجمه از متن آلمانی (آماده چاپ)
جایزه‌ها
جایزه «بهترین فیلم صنعتی» از جشنواره فیلم‌های صنعتی برای فیلم «آخرین حلقه زنجیر» (1384)
نشان «هنرمند با افتخار» از وزارت فرهنگ جمهوری لهستان برای فیلم مرثیه گمشده (2010)
نشان ویژه «صلیب شوالیه جمهوری لهستان» از سوی رئیس‌جمهور لهستان برای فیلم مرثیه گمشده (2008)
جایزه انجمن بین‌المللی منتقدان فیلم (فیبرشی) به فیلم عروس آتش در جشنواره بین‌المللی فیلم کارلوی واری جمهوری چک
سیمرغ بلورین بهترین فیلمنامه در هجدهمین دوره جشنواره فیلم فجر، برای فیلم «عروس آتش» (1378)
لوح زرین بهترین کارگردانی در دومین دوره جشنواره فیلم فجر، برای فیلم «هیولای درون» (1362)
برنده جایزه گلدان بلورین انجمن مبارزان ضد فاشیسم در جشنواره کارلوی جمهوری چک برای فیلم زنده باد… (1980)
مجسمه شهر فرنگ آرشیو فیلم ایران برای فیلم «آن سوی هیاهو»، تهران (1347)
دیپلم افتخار هیئت داوران بین‌المللی در دومین جشنواره فیلم‌های کودکان و نوجوانان، برای فیلم «آن سوی هیاهو»، تهران (1347)
جایزهٔ فارغ‌التحصیلی آکادمی موسیقی و هنرهای نمایشی (وین – اتریش) به فیلم «ماهیگیری» (1346)
• رویدادهای جاری:
📅 درحال حاضر رویدادی موجود نمی‌باشد
• کد QR:
📲 جهت دسترسی سریع و اشتراک‌گذاری آسان، این کد را با تلفن‌های هوشمند اسکن نمائید
قابل توجه: این صفحه بصورت بازنشر شده است. درصورت لزوم به تغییر یا حذف، لطفاً درخواست خود را طبق «قوانین و مقررات پلتفرم لیلیت»، از طریق بخش «تماس با ما» اعلام نمائید، تا در اسرع وقت توسط بخش تحریریه موردبررسی و اقدام مقتضی قرارگیرد.
