تخصص/مهارت:
طراح و نقاش، مجسمه‌ساز
معرفی/ بیوگرافی:
ابوالحسن صدیقی Abolhassan Sedighi نقاش و مجسمه‌ساز برجستهٔ ایرانی و از شاگردان کمال‌الملک متولد 1273 و درگذشته 1374 بود.
تندیس فردوسی در میدان فردوسی، تندیس خیام در پارک لاله تهران، تندیس نادرشاه افشار در آرامگاه نادرشاه در مشهد و طرح چهره ابوعلی سینا از کارهای برجستهٔ آقای ابوالحسن صدیقی هستند.
زندگی
آقای ابوالحسن‌خان صدیقی در سال 1276 خورشیدی در محلهٔ عودلاجان تهران به دنیا آمد. پدرش میرزا باقرخان صدیق‌الدوله از اهالی نور مازندران بود، مادرش ملکه خانم از شاهزادگان قاجار و ملقب به شاجان. اما سال‌ها پیش از زاده شدن ابوالحسن به تهران آمده بودند و ساکن عودلاجان شده بودند که آن زمان از کوی‌های اعیان‌نشین پایتخت بود. ابوالحسن در هفت سالگی به مدرسهٔ اقدسیه رفت که از مدارس جدید بود و سعیدالعلمای لاریجانی آن را بنیان گذاشته بود. پس از پایان آموزش ابتدایی، برای ادامه تحصیل به مدرسهٔ آلیانس رفت و در آن‌جا بدون این‌که استادی داشته باشد آغاز به نقاشی کرد؛ نقاشی‌های او روی دیوارهای مدرسه اعتراض مدیران مدرسه را در پی داشت.
هرچند خانواده اشرافی او آرزوهای دیگری برایش می‌پروراند و پدرش گرایش نداشت که فرزندش به نقاشی روی آورد، اما علاقهٔ بیش از اندازه ابوالحسن به نقاشی و طراحی او را بر آن داشت تا درس را در سال پایانی مدرسه رها کند و همراه دوستش علی‌محمد حیدریان نزد کمال‌الملک غفاری برود و بر سر کلاس درس او در مدرسهٔ صنایع مستظرفه حاضر شود. پس از سه سال تحصیل در سال 1299 با درجهٔ ممتاز دیپلم گرفت و در همان مدرسه به‌عنوان آموزگار به آموزش هنرجویان پرداخت. شاگرد برجستهٔ او علی‌اکبر صنعتی در مورد این دوران می‌نویسد: [ابوالحسن] «… در کار هنرآفرینی آن‌چنان خوش می‌درخشد که به روایت اسماعیل‌خان آشتیانی، آقا کمال‌الملک اغلب از سر طنز و تشویق شاگرد، او را آمیرزا ابوالحسن‌خان رقیب صدا می‌کرد!»
گوستینوس آمبروزی مجسمه‌ساز ایتالیایی در دیدار از مجسمهٔ فردوسی در ویلا بورگز رم در دفتر یادبود می‌نویسد:
«دنیا بداند، من خالق مجسمهٔ فردوسی را میکل آنژ ثانی شرق شناختم. میکل آنژ بار دیگر در مشرق زمین متولد شده‌است.»
ابوالحسن صدیقی مجموعاً 83 مجسمه ساخته‌است که از بین آن‌ها، تعدادی که اطلاعات دقیقی در موردشان ثبت شده، در فهرست زیر آمده‌است؛ علاوه بر آن او به ساخت مجسمه‌هایی از سرشناسان معاصر ایران نیز پرداخته‌است. از جمله مجسمهٔ رضاشاه و محمدرضا پهلوی و تقی‌زاده (برای مجلس شورای ملی) دکتر حبیبی (یکی از روسای دانشکده کشاورزی)، بیات، کاشف‌السلطنه (مجسمه در لاهیجان است) تندیس کریم ساعی، امام قلی خان (حاکم فارس در زمان شاه عباس صفوی) در میدان مرکزی شهر قشم.
1303 نیم‌تنهٔ دختربچه گچ فرنگی 20 مجموعهٔ خصوصی
1305 سیاه نی‌زن (حاج مقبل) گچ فرنگی پتینه شده 93 موزه هنرهای ملی
1305 نیم‌تنهٔ حاج مقبل گچ فرنگی پتینه شده 63 موزهٔ هنرهای ملی
1307 نیم‌تنهٔ زن جوان سنگ مرمر یزد 35 مجموعهٔ خصوصی
1312 نیم‌تنهٔ پیرمرد گچ فرنگی 67 مجموعهٔ خصوصی
1312 نیم‌تنهٔ جوان (ابوالقاسم) گچ فرنگی 64 مجموعهٔ خصوصی
1312 نیم‌تنهٔ خدمتکار خانه (ننه حسین) گچ فرنگی پتینه شده 30 مجموعهٔ خصوصی
1312 نیم‌تنهٔ پیرمرد سنگ مرمر یزد 51 مجموعه خصوصی
1312 مجسمهٔ فردوسی سوار بر سیمرغ گچ 160 از میان رفته!
1313 نیم‌تنهٔ ابوالقاسم فردوسی گچ 70 از میان رفته!
1317 نیم‌تنهٔ نادرشاه سنگ مرمر یزد 70 موزه توس مشهد
1319 مادر استاد (شاجان) گچ فرنگی پتینه شده 33 مجموعهٔ خصوصی
1321 چهار نقش برجسته از قضات ایران سنگ سفید سپری 180×90 کاخ دادگستری تهران
1322 میرزا تقی‌خان امیرکبیر گچ فرنگی پتینه شده 220 مدرسه دارالفنون
1323 بانوی عدالت سنگ مرمریت 220 کاخ دادگستری تهران
1325 نقش برجستهٔ سه خوان از شاهنامه فردوسی سنگ سپری 85×430 سردر زورخانه بانک ملی ایران
1330 شیخ اجل سعدی سنگ مرمریت 285 میدان سعدی شیراز
1333 حکیم ابوعلی سینا سنگ مرمریت 285 میدان آرامگاه ابوعلی سینا همدان
1335 نادرشاه و سربازانش ریخته‌گری برنز سوخته 7 متر آرامگاه نادرشاه مشهد
1337 نیم‌تنهٔ برادر استاد گچ فرنگی 44 مجموعهٔ خصوصی
1347 نقش برجستهٔ نیمرخ کمال‌الملک سنگ مرمریت 60×65 آرامگاه کمال الملک، نیشابور
1347 حکیم ابوالقاسم فردوسی سنگ مرمر کارارا 185 میدان فردوسی ویلا بورگز رم
1348 حکیم ابوالقاسم فردوسی سنگ مرمر کارارا 185 آرامگاه فردوسی توس
1349 نیم‌تنهٔ خیام سنگ مرمر کارارا 90 آرامگاه خیام نیشابور
1350 حکیم ابوالقاسم فردوسی سنگ مرمر کارارا 3 متر میدان فردوسی تهران
1354 حکیم عمر خیام سنگ مرمر کارارا 185 پارک لاله تهران
1355 ماکت امیرکبیر گچی 225 ریخته‌گری میلان ایتالیا
1356 مجسمهٔ سواره یعقوب لیث صفاری
(شهره به رستم) برنز 450 میدان مرکزی زابل
1357 مجسمهٔ امیر کبیر برنز ؟ پارک ملت تهران
نقاشی‌ها
صدیقی نقاش آثار برجسته‌ای از خود به‌جا گذاشته و طرح‌های او از چهرهٔ بزرگان ادبیات کلاسیک فارسی چهرهٔ آنان را تثبیت کرده‌است. علاوه بر آن دو تابلو از وی در موزه سعدآباد بوده و یک تابلو بزرگ به طول 7 متر و ارتفاع 3 متر از او در سفارت ایران در پاریس است. این تابلو چهرهٔ اولین ایلچی‌خان ایران (سفیر ابران) در دربار لویی شانزدهم است.
وی در سال‌هایی که در اروپا بود ضمن نقاشی کشیدن از مناظر اروپا در موزهٔ لوور از روی آثار رافائل، رامبرانت، روبنس، انگر… تابلوهایی با شباهت بسیار به تابلوهای اصلی کپی کرده‌است. تابلوی روبنس بر اثر سهل‌انگاری از بین رفته‌است اما کپی درخشان او از تابلوی مریم و عیسی اثر رافائل در اختیار فرزند او فریدون صدیقی است. به گفته وی این هنرمند «یک تابلوی تمام قد فرشته دختر چشمه (سورس) دارد و چون این تابلو خیلی عریان است آدم هر جایی نمی‌تواند آنرا نمایش دهد!»
صدیقی اغلب تابلوهای خود را با آب‌رنگ و رنگ روغن کشیده‌است.
طرح‌های صدیقی از بزرگان ادبیات فارسی به عنوان طرح‌های تثبیت شده‌ای از چهره آنان رواج پیدا کرده‌است. به‌ویژه طرح چهرهٔ بوعلی سینا و سعدی و فردوسی.
در مورد طراحی چهرهٔ ابن‌سینا در سال 1323 گروهی کارشناس تشکیل می‌شود و طراحی چهره به عهدهٔ ابوالحسن صدیقی گذاشته می‌شود؛ او در اردیبهشت 1324 تصویری تمام چهره با قلم سیاه طراحی کرد و در بیست و یکمین جلسهٔ انجمن آثار ملی این تصویر تصویب شد و بر روی اوراق بخت‌آزمائی ابن‌سینا چاپ شد. در دی 1327 طرح نیمرخ همان طرح تمام‌رخ نیز توسط صدیقی کشیده شد و در چاپ تمبر و مدال و موارد مشابه مورد استفاده قرار گرفت. در سال 1328 گروه شش نفری که در آن هوشنگ سیحون و ابوالحسن صدیقی نیز حضور داشتند برای نبش قبر بوعلی سینا به همدان رفتند، پس از نبش قبر جمجمهٔ بوعلی سینا مورد بازدید این افراد قرار گرفت، پس از ساختن آرامگاه جدید بوعلی اسکلت وی بار دیگر در آرامگاه جدید به خاک سپرده شد. پس از آن صدیقی از طرف انجمن آثار ملی مأموریت پیدا کرد که مجسمه‌ای از بوعلی سینا بسازد؛ این مجسمه نیز در 1333 ساخته شد و هم‌اکنون در میدان بوعلی سینا در شهر همدان قرار دارد.
1309 پرترهٔ هنرمند در جوانی، فلورانس ایتالیا مدادرنگی روی کاغذ 30×20
1310 پرترهٔ هنرمند در جوانی، پاریس آب مرکب روی کاغذ 24×16
1310 چشم‌اندازی از فلورانس، ایتالیا سیاه قلم روی کاغذ 25×15
1310 اسکله گوندوله‌ها در ونیز، ایتالیا سیاه قلم روی کاغذ 20×15
1310 لنگرگاه مخصوص گوندوله‌ها در ونیز، ایتالیا سیاه قلم روی کاغذ 20×15
1324 چهره ابوعلی سینا سیاه قلم روی کاغذ
1328 نیمرخ بوعلی سینا سیاه قلم روی کاغذ 35×48
1328 پرتره سعدی سیاه قلم روی کاغذ 35×48
1330 پرتره زن جوان، رم ایتالیا مدادرنگی روی کاغذ 21×21
1350 پرتره حافظ 110×70
رنگ روغن
1303 پرتره ننه حسین، خدمتکار باوفای مادر استاد 40×32
1304 پرتره خواهر استاد 55×46
1306 کپی از تابلوی مریم و عیسی اثر رافائل 85×85
1306 پرترهٔ مریم، استاد علی‌محمد حیدریان و استاد ابوالحسن صدیقی (پروژه دیپلم مدرسه کمال‌الملک) 45×30
1307 منظره‌ای از لتیان، اطراف تهران 50×33
1307 شمایل علی 40×30
1307 منظره‌ای از دهکدهٔ دماوند 50×33
1307 پرتره هنرمند در جوانی 55×48
1309 پرتره هنرمند در جوانی، فلورانس ایتالیا 27×18
1309 دو چشم‌انداز از میدان سان مارکو ونیز-ایتالیا 41×34
1309 پرتره هنرمند در جوانی، ونیز- ایتالیا 82×65
1309 دهکده‌ای کنار رود سن- پاریس
1309 پرتره هنرمند در ونیز- ایتالیا 40×33
1309 دهکده‌ای در نزدیکی فلورانس- ایتالیا 45×35
1309 چشم‌اندازی از جنوب فرانسه
1309 رخت‌شوی‌خانه‌ای در پاریس 42×35
1309 پرتره هنرمند در مارسی- فرانسه 70×55
1310 پرتره هنرمند در جوانی 33×25
1310 کپی از یک اثر رامبراند (تصویر خود رامبراند) 56×35
1312 پرتره همسر هنرمند (نیمه‌کاره) 70×53
1337 اقامت‌گاه هنرمند در مونتی‌پاریولی- رم – ایتالیا 40×30
1339 چشم‌اندازی از مونتی‌پاریولی- رم- ایتالیا 84×62
1355 چشم‌اندازی از مونتی‌پاریولی- رم- ایتالیا 50×35
آب‌رنگ
1307 کلیسای نتردام، پاریس 29×21
1308 چشم‌انداز یک پارک در پاریس 30×22
1308 منظره‌ای خارج از پاریس 52×38
1309 چشم‌اندازی از رود سِن- پاریس 30×22
1309 دورنمایی از شهر قدیمی ونیز- ایتالیا 53×38
1309 چشم‌اندازی از دهانهٔ ورودی کانال گرانده- ونیز- ایتالیا 54×38
1309 منظره‌ای نزدیک مارسی- فرانسه 49×39
1309 چشم‌اندازی از جنوب فرانسه 57×42
1309 یکی از لنگرگاه‌های ونیز- ایتالیا 29×21
1309 چشم‌اندازی از محله‌ای قدیمی در شهر پاریس 52×42
1309 دورنمایی از طبیعت- جنوب فرانسه 30×22
1309 دهکده‌ای در نزدیکی پاریس 30×22
1309 منظره‌ای از اطراف پاریس 29×22
1309 دورنمایی از اطراف پاریس 51×39
1309 چشم‌انداز محله‌ای قدیمی در شهر پاریس 30×22
1309 دورنمای محله‌ای قدیمی در شهر پاریس 46×41
1309 دورنمای محله‌ای قدیمی در شهر پاریس 52×42
1310 دورنمای کلیسایی در ونیز- ایتالیا 30×22
1310 دورنمایی از ونیز- ایتالیا 30×22
1310 دورنمایی از سان مارکو- ونیز- ایتالیا 54×38
1310 دورنمایی از بندر ونیز- ایتالیا 54×38
1310 پلی بر رود سن- پاریس 52×42
1310 دورنمای محله‌ای قدیمی در شهر پاریس 52×42
1310 منظره‌ای از رود سن- پاریس 52×42
1310 چشم‌اندازی از ونیز- ایتالیا 54×38
1310 چشم‌اندازی از رود سن- پاریس 52×42
1310 دورنمای محله‌ای قدیمی در شهر پاریس 54×38
1310 چشم‌اندازی از جنوب فرانسه 54×38
1310 میدان سن مارکو- ونیز- ایتالیا 30×22
1310 کلیسایی در شهر پاریس 25×15
1330 پل سن مارتین و کانال گرانده- ونیز- ایتالیا 29×21
آثار از میان رفته
1304 – مجسمه سنگی «ونوس دمیلو» اولین مجسمه سنگی ساخته شده توسط صدیقی که به احمدشاه اهدا شده بود هرگز یافت نشد.
1312 – مجسمه گچی فردوسی سوار بر سیمرغ (با همکاری حسنعلی وزیری). ارتفاع حدود 160 سانتی‌متر.
1313 -نیم‌تنه گچی حکیم ابولقاسم فردوسی. ارتفاع:70 سانتی‌متر.
تندیس تمام‌قد ملک المتکلمین از سنگ مرمر. (تا سال 1378 در پارک شهر قرار داشت و پس از آن به انبار سازمان پارک‌ها منتقل شد. در خرداد سال 1385 اعلام شد این مجسمه گم شده‌است)
نشان‌ها و افتخارات
هنگام پرده‌برداری مجسمهٔ فردوسی در ویلا بورگز رم رئیس جمهور وقت ایتالیا کورونسکی نشان «کومن داتور» که نشان اول هنر در ایتالیا را به او هدیه داد.
• رویدادهای جاری:
📅 درحال حاضر رویدادی موجود نمی‌باشد
• کد QR:
📲 جهت دسترسی سریع و اشتراک‌گذاری آسان، این کد را با تلفن‌های هوشمند اسکن نمائید
قابل توجه: این صفحه بصورت بازنشر شده است. درصورت لزوم به تغییر یا حذف، لطفاً درخواست خود را طبق «قوانین و مقررات پلتفرم لیلیت»، از طریق بخش «تماس با ما» اعلام نمائید، تا در اسرع وقت توسط بخش تحریریه موردبررسی و اقدام مقتضی قرارگیرد.
